Στον ανατολικό υπήνεμο κόλπο της πόλης η παρουσία καρνάγιου αναφέρεται για πρώτη φορά στα 1591, στο ημερολόγιο του Gabriele Cavazza, γραμματέα του Ενετού Πρέσβη Lorenzo Bernardo. Πιθανότατα, η θέση του είναι η ίδια σε όλα αυτά τα έτη και μέχρι σήμερα, αν και οι εγκαταστάσεις δε φαίνεται να ήταν μόνιμες. Σε αυτό συνεχίζεται η τέχνη της κατασκευής, συντήρησης και επιδιόρθωσης ξύλινων (και πλέον όχι μόνο) παραδοσιακών σκαφών.
